اجازه دهید ناز کنند، مراقب باشید ناز پرورده نشوند

تظاهرات و جلوه های غم و شادی و هیجانات آدمی بسیار متقاوت می باشند . در واقع انسان ها به نسبت تعدادشان در بروز و ظهور این تظاهرات گوناگون می باشند . اما یکی از جنبه های قابل توجه و جذاب در انسان های سرزمین های مختلف آن است که در عین تقاوت ها می توانند جلوه ها و نشانه های هیجانات آنها را دریافت و نسبت به آنها پاسخ داد. مثلاً خندیدن که نشانه سرور و شادی است در هرجای جهان فردی که می خندد نماد مسرت اوست و فردی که می گرید نشان از غم و اندوه اوست ( البته به جز گریه هایی که از شوق می باشند ) پس می توان با عنایت به این نشانه ها خود را برای پاسخگویی مهیا کرد. در     بچه ها و دوره های پایین حیات حجم این هیجانات و تنوع آنها بسیار است اما یک صفت پسندیده دراند و آنهم این است که درستی و صداقت و پاکی در آنها وجود دارد در دوره هایی از رشد و زندگی این تظاهرات هیجانات می توانند تصنعی و ساختگی باشند اما در دوران کودکی و نوجوانی طبیعی تر می باشند. هریک از ما دوست داریم در مرکز توجه باشیم و دیگران به ما عنایت داشته باشند ، ما در عین دوست داشتن دیگران علاقمند به آن هستیم که آنان نیز ما را دوست بدارند. این تعامل و ارتباط دوسویه بسیار در فرایند تربیت اثر گذار است و آن را متاثر می سازد. حال هریک از ما برای این که خود را در معرض دیگران و توجه آنان قرار دهیم به اعمال و رفتارهای گوناگونی متوسل می شویم خصوصاً در قبال کسانی که برای ما بسیار ارزشمند می باشند. بچه ها و کودکان و نوجوانان به این اعمال بسیار متوسل می شوند و از آنها برای جلب توجه و برآوردن نیازهایشان استفاده می کنند . ناز و کرشمه جزو اولین رفتارها و در عین شایع ترین آنها در بین فرزندان و حتی بزرگترها می باشد. نازکردن بچه ها زیبایی های خاص خود را دارد. این جلوه ها باعث دلبری و دل ربایی از والدین و بزرگترها خواهند شد و موجب کشش و گرایش والدین به سمت و سوی فرزندان خواهد شد. معمولاً والدین در مقابل ناز و ادعا فرزندان نرمش نشان می دهند و خیلی زود در قبال خواسته ها و درخواست های همراه با ناز فرزندان تسلیم می شوند. این بدین معناست که فرزندان آرام آرام رسم به دست آوردن موارد و چیزهای مورد علاقه خود را می آموزند و نسبت به آنها اصرار می کنند . در این میان چاشنی نازکردن و به دست آوردن نقض بسزایی دارند. ناز کردن فرزندان اول امری کاملاً طبیعی است در ثانی کاری لازم در نزد فرزندان و مربیان می باشد( این لزوم جریان تربیت را حال و هوایی دیگر می بخشد) اما نحوه برخورد با آن مهم است ، فرزندان اگر باز ناز و ادعا تمامی درخواست های خود را به کرسی بنشانند دیگر به سادگی پایین نمی آیند، لذا تلاش والدین و مربیان می باید زود هنگام باشد و حالت پیشگیری داشته باشد پس مرزبین نازکردن های طبیعی که قوام دهنده به رابطه عاشقی و مهربانی بین فرزندات و والدین است و نازکردن های ساختگی که برای امتیاز گرفتن انجام می گیرند را دریابند و مرتباً بدانها متوسل نشوند . البته والدین و مربیان همانگونه که اشاره شد باید خریدار ناز فرزندان باشند، این نازکردن ها از همان اعتقاد ناشی می شود که آنان می خواهند در مرکز توجه و دوست داشتن قرار کیرند و در فرایند طبیعی تربیت این توجه و دقت حضور دارد . والدین و مربیان در پرتو این توجه به شخصیت و کرامت های انسانی فرزندان توجه می کنند و موجبات عزت مندی و قوام شخصیت آنها خواهند شد. بی توجهی به نازکردن های طبیعی فرزندان از آنان بچه هایی بی رغبت، بی انگیزه، به ارتباط عاطفی و نهایتاً شخصیت های خشک و خشن سوق می دهد که از عاطفه ، احساس، ناز، مهربانی و محبت بهره ی کمتری دارند